Co zapisywać kursywą?
Kursywa (italik, italika) to pochyła odmiana pisma prostego, zwanego antykwą, stosowana do podkreślenia, uwypuklenia pewnych elementów w tekście. Odpowiednio zastosowana – zwiększa czytelność i przejrzystość książki, a dodatkowo wpływa na jej wizualną atrakcyjność, ponieważ jest to odmiana bardzo elegancka, nawiązująca swoim charakterem do pisma odręcznego.
Kursywy nie należy jednak nadużywać, powinna być stosowana rzadko, aby nie zaburzać precyzji wywodu. Wyróżnia się nią w szczególności następujące elementy:
- tytuły książek, utworów literackich, dokumentów,
- tytuły filmów, programów telewizyjnych i radiowych,
- tytuły dzieł sztuki, utworów muzycznych,
- słowa i wyrażenia obcojęzyczne (z wyjątkiem tych, które zostały włączone do polskiego systemu fleksyjnego),
- wybrane elementy publikacji, takie jak: cytat, dedykacja, przedmowa, motto, didaskalia (w utworach scenicznych),
- wybrane elementy tekstu naukowego, np. przykłady językowe, symbole wielkości fizycznych, łacińskie nazwy gwiazdozbiorów, nazwy systematyczne w klasyfikacji biologicznej itp.
Nie należy stosować kursywy do wyróżnienia następujących elementów (powinny być one ujmowane w cudzysłów):
- tytuły gazet, czasopism,
- tytuły serii wydawniczych,
- słowa i wyrażenia obcojęzyczne powszechnie znane i od dawna funkcjonujące w polszczyźnie,
- wypowiedzi użyte ironicznie, wyróżniające się na tle stylistyki tekstu.
Kursywy używa się także niekiedy do podkreślenia wybranego motywu w utworze lub wyróżnienia istotnego słowa czy wyrażenia – fragmentów ważnych, w znaczący sposób wpływających na odbiór i rozumienie sensu, oddających zamysł i wizję twórcy. Decyzja o zastosowaniu pisma pochyłego zależy więc w dużej mierze od intencji i woli autora oraz jego interpretacji tekstu.
Sylwia Mosińska
